Цяпер засталіся практычна адзінкі з удзельнікаў тых вялікіх падзей. Іх колькасць працягвае няўхільна падаць. Нічога не зробіш - гады бяруць сваё. А так хочацца, каб яны пажылі даўжэй, каб іх абышлі бокам бяда і нягоды, каб усе яны былі здаровыя і шчаслівыя!

Дзякуй ім за ўсё тое, што яны зрабілі для будучых пакаленняў, дзякуй ім за свабоду, за жыццё!

Па ўсёй тэрыторыі Беларусі стаяць помнікі, абеліскі салдатам-вызваліцелям, гарыць вечны агонь. Людзі прыходзяць да памятных месцаў, каб ускласці кветкі, сказаць, што яны памятаюць усё і шануюць памяць сваіх гераічных продкаў.

Ветэраны і ўдзельнікі ВАВ ААТ «Мінскі вагонарамонтны завод"

Артэмякін Канстанцін Андрэевіч

17.03.1922

Нарадзіўся ў Смаленскай вобласці, вёска Вяжнікі Шумячынского раёну. З верасня 1941 па лістапад 1947 знаходзіўся на службе ў Савецкай Арміі. Займаемая пасада пры звальненні з арміі - памочнік камандзіра ўзвода. Удзельнічаў у вайне з Японіяй у складзе 553 стралковага палка 345 стралковай дывізіі 1-га Далёкаўсходняга фронту. Ваяваў у Манчжурыі, Кітаі. Узнагароджаны медалём «За перамогу над Японіяй», юбілейнымі медалямі.
У лютым 1947 залічаны на Мінскі вагонарамонтны завод у якасці слесара-аўтамантажніка, затым быў пераведзены на пасаду майстра. На заводзе прапрацаваў да выхаду на пенсію ў 1985 годзе. За шматгадовую бездакорную працу ў 1977 занесены ў кнігу гонару Мінскага вагонарамонтнага завода.

---

Бабарэнь Ягор Пятровіч

25.12.1927

Нарадзіўся ў Віцебскай вобласці, в. Шытцы Бешанковічскаго раёну, скончыў 7 класаў у 1941 годзе. Пасля вызвалення Беларусі быў залічаны ў рады Савецкай Арміі, дзе праслужыў да сакавіка 1951 года. Узнагароджаны медалём «За Перамогу над Германіяй»
У 1951 годзе пачаў сваю працу на «Мінскім вагонарамонтным заводзе» у якасці вучня слесара вагоназборачнаго цэху. На заводзе прапрацаваў слесарам 45 гадоў да 1997 года. Задобрасумленную працу ў 1971 быў занесены ў кнігу Гонару Мінскага вагонарамонтнага завода, узнагароджаны ордэнам «Знак Гонару» і ордэнам працоўнай славы.

---

Воўкаў Іван Іванавіч

23.01.1923

Нарадзіўся ва Украіне, сяле Мар’яновка Чорнабаеўскага раёну Чаркаскай вобласці. У верасні 1941 залічаны ў рады Савецкай Арміі, дзе праслужыў да сакавіка 1948 года. Ваяваў у 11-й лыжнай брыгадзе Цэнтральнага фронту. Займаемая пасада пры звальненні з арміі - камандзір гарматы. Узнагароджаны ордэнам Вялікай Айчыннай вайны 1 ступені, юбілейнымі медалямі. Мае 2 цяжкіх раненні.
У 1948 годзе пачаў сваю працу на «Мінскім вагонарамонтным заводзе» у якасці слесара. На заводзе прапрацаваў слесарам 35 гадоў да выхаду на пенсію ў 1983 годзе. За ўдарную і добрасумленную працу ў 1965 быў занесены ў кнігу Гонару Мінскага вагонарамонтнага завода.

---

Гмыза Іван Андрэевіч

01.05.1926

Нарадзіўся ў Віцебскай вобласці, д.Шклянцы Докшыцкага раёна. Удзельнік партызанскага руху ў складзе партызанскай брыгады «Жалязняк», пад камандаваннем героя Савецкага Саюза Ціткова І.Ф. Пасля вызвалення Беларусі быў залічаны ў рады Савецкай Арміі. Займаемая пасада пры звальненні з арміі - старшы сяржант, радыёмеханік. Узнагароджаны медалём «За перамогу над Германіяй», медалём «Партызану Айчыннай вайны», юбілейнымі медалямі.
У 1951 пачаў сваю працу на «Мінскім вагонарамонтным заводзе» як вучань слесара. Прапрацаваў на заводзе да 1986 года ў якасці майстра вытворчага ўчастка электрарамонтнага цэху.

---

Галавацкі Віктар Антонавіч

23.09.1923

Нарадзіўся ў горадзе Мінску, скончыў 6 класаў сярэдняй школы №29. Каб дапамагаць сям'і пакінуў вучобу і ўладкаваўся працаваць на фабрыку ім. Кагановіча (абутковая фабрыка «Прамень»), дзе яго і заспела вайна. У ліпені 1943 прыйшоў у партызанскі атрад, які ўваходзіў у склад знакамітай партызанскай брыгады «Буравеснік», пад камандаваннем Мармулёва Міхаіла Глебавіча. Слава пра баявыя справы партызан брыгады «Буравеснік» грымела па ўсёй Мінскай вобласці. Прымаў удзел у парадзе партызан 16 ліпеня 1944 году ў Мінску. Пасля вызвалення Беларусі ў ліпені 1944 быў залічаны ў рады Савецкай Арміі, дзе праслужыў да 1950 года. Узнагароджаны медалём «Партызану Айчыннай вайны», ордэнам Вялікай Айчыннай вайны.
У 1951 годзе пачаў сваю працу на «Мінскім вагонарамонтным заводзе» ў якасці вучня токара. На заводзе прапрацаваў токарам 32 гады, аж да выхаду на пенсію. За ўдарную і добрасумленную працу ў 1971 быў занесены ў кнігу Гонару Мінскага вагонарамонтнага завода, узнагароджаны медалём «Ветэран працы» і значком «Ударнік сацыялістычнай працы».

---